Alex Latumahina

Van jongs af aan ben ik altijd zeer geïnteresseerd geweest in tatoeages en vanaf mijn 15e werd ‘t echt een obsessie. Helaas kreeg ik rond die tijd een zware huidaandoening die gepaard ging met zware acné. Tatoeages leken op dat moment iets onbereikbaars omdat mijn huid gewoonweg verneukt was door openspringende en ontstoken poriën. De acné verdween langzamerhand maar de complexe huidaandoening “Liquide litteken” (ook wel spontane litteken groei oftewel wild vlees groei genoemd) begon zich enorm te manifesteren op schouders en vooral op mijn borstkas. Dit alles begon vanaf mijn 18e zwaar toe te nemen in dat gebied op mijn lichaam.
Plannen om tatoeages te nemen werden hier daardoor zwaar verstoord…..zeg maar een big “no no” dus.

Zo ging er meer dan 10 jaar voorbij en de strijd tegen de huidaandoening bleef maar voortduren. Ondertussen heb ik me in al die jaren verdiept in de melanesische en polynesische cultuur. Zelf ben ik van Molukse origine en het Molukse volk is zeer nauw verbonden met de inheemse bevolking van o.a. Nieuw Zeeland (Aotearoa), Samoa, Hawaii etc. Toen op mijn 30e mijn opa stierf wilde ik uiteindelijk toch beginnen met een tattoo….’t liefst iets polynesisch, (gewoonweg omdat mijn achtergrond er heel dicht tegen aanstaat). Zo begon ik na een niet al te lange periode van rouwen met mijn 1e tattoo. Een maori stuk op mijn rechter bovenarm. Deze werd gezet door Tony Tonkens (Da Tonk Tattoo in Groningen). Daarna is het heel snel gegaan en zijn beide armen binnen een kleine 2 jaar vol gezet met maori en polynesisch werk. Mijn armen waren redelijk vrij gebleven van die vervelende huidaandoening zodat er zonder probleem daar getatoeëerd kon worden. Ik moet eerlijk zeggen dat ik misschien iets te snel van stapel ben gelopen door t werk te laten zetten door een “niet” maori. Blijkbaar had ik mijn huiswerk toch niet goed gedaan. Maar goed….via Tony ben ik ik contact gekomen met Tuané, deze heeft een tijdje in de studie van Tony gewerkt. Tegenwoordig werkt hij als ‘travelling Moko artist’ over de gehele wereld.

Tuané is een maori die er zijn eigen ideeën op nahoud wat betreft t laten zetten van Moko/Kirithuhi. het recht op het dragen van Moko is alleen voorbehouden aan de oorspronkelijke bewoners uit Nieuw-Zeeland. Kirituhi is speciaal ontworpen voor mensen die graag een moko willen dragen maar zelf niet uit Nieuw Zeeland komen.Volgens de Maori’s heb ik weer t recht om een Moko te dragen omdat ik van melanesische/polyenisische komaf ben,maar goed dat is een hele andere discussie.
2 jaar geleden heeft Tuané mijn linker onderbeen gedaan en een kleine jaar daarna t 1e gedeelte van de moko op mijn hoofd. Dat begon met linkerkant van de schedel en 8 maanden later werd het flink uitgebreid over de gehele linkerkant van mijn schedel. Sinds 2007 is daarbij ook mijn gedeeltelijk de linkerkant van nek/hals en borstkas getatoeëerd.Ondanks dat ik sommige plekken van lichaam flink gehavend bent vanwege mijn huidaandoening heb ik toch weer zelfvertrouwen gekregen door al dat inkt die nu op mijn lichaam zit. Vroeger schaamde ik me helemaal kapot voor die ergenissen op mijn lichaam….nu kan ik er toch nog met trots naar kijken.

Ik ben nu 37, heb 12 jaar bij TNT/TPG post gewerkt (o.a. met tatoeages), nooit problemen mee gehad, en nu werk ik bij een tabaksfabriek en ook hier hebben ze totaal geen problemen met mijn tatoeages. Reacties op mijn tattoos krijg ik veel, merendeel toch heel erg positief, kan me niet echt een negatieve reactie herinneren eigenlijk (of mensen zijn gewoon te bang om er iets naars over te zeggen natuurlijk hahaha). Hoe de toekomst er voor mij uit ziet wat betreft tatoeages? Mijn vriendin vind het op dit moment wel genoeg…..maar dat zei ze 2 jaar geleden ook en toch is ze overstag gegaan met verdere uitbreidingen . De bedoeling was dat ik ook de linkerkant van mijn voorhoofd zou laten doen….maar daar ben ik gewoonweg nog niet klaar voor achteraf. We concentreren ons nu mijn gehele linkerbeen, mijn lies/zij en misschien ook mijn linkerhand. Mijn achternaam prijkt ook sinds een tijdje op de rechterkant van mijn hals.

Als ‘t aan mij ligt zat ik er helemaal onder…ook mijn gezicht, maar dat kan natuurlijk ook weer een boel deuren doen dichtdoen in deze maatschappij. Er zijn natuurlijk een boel mensen in Nederland die wel een gedeeltelijke of een gehele gezichtstatoeage hebben, ik heb daar echt veel respect voor. Ik ben daar zoals eerder gezegd nog niet klaar voor. Maar dat het er gaat komen….dat is zeker, alleen de datum nog .